• Triage betekenis
• Doel van triage
• Triage categorieën slachtoffers
• Triage in de gewone gezondheidszorg
• Omgekeerde triage
• Ontstaan van triage
• Het woord triage: etymologie
• Triage als voornaam

• Omgekeerde triage
• Ontstaan van triage
• Het woord triage: etymologie
• Triage als voornaam

Doel van triage

Via triage worden objectief prioriteiten gesteld. Welke patiënten hebben als eerste medische hulp nodig, waar is de urgentie het hoogst? Welke patiënten komen daarna, en welke als laatst? Deel van triage is ook het informeren van de patiënt: door wie zal hij of zij bij doorverwijzing worden behandeld, en wat is het vervolgtraject bij aanhoudende klachten? Triagisten zoeken naar een universele techniek om de foutmarge bij het toekennen van de juiste triage-categorie zo klein mogelijk te houden. Onderschatting van verwondingen of ziektebeeld van een patiënt kan leiden tot zware gezondheidsproblemen of zelfs de dood, tegelijkertijd leidt overschatting van de medische klachten tot verdere overbelasting van de zorg. De triagist moet moeilijke afwegingen maken.

Triage categorieën slachtoffers

Er zijn verschillende classificatiesystemen om slachtoffers of patiënten in groepen in te delen, dit kan per land of situatie verschillen. Hieronder een voorbeeld van een gebruikelijke indelingsmethode met 4 verschillende categorieën:

T1: onmiddellijke medische hulp

Het gaat in deze categorie om mensen die zonder medische hulp zullen overlijden door obstructie van de longen, stoornissen aan de ademhaling of problemen met de circulatie (bloedsomloop). Er zal opnieuw triage worden gepleegd op de patiënten binnen deze groep: patiënten met obstructie van de luchtwegen zullen als eerst worden geholpen, vervolgens de patiënten met ademhalingsproblemen en als laatst de patiënten met circulatieproblemen.

T2: acute problemen

Slachtoffers in deze categorie kunnen zonder levensgevaar wachten op medische hulp (maximaal 6 uur), maar dienen wel continu gemonitord te worden op ademhaling. De patiënten uit deze groep hebben last van acute problemen met de ademhaling of bloedsomloop, of hebben grote kans op infecties of blijvende invaliditeit.

T3: behandeling door huisarts

Patiënten uit deze groep hebben geen problemen met de ademhaling of circulatie, en hebben weinig tot geen kans op invaliditeit of het oplopen van een infectie. De behandeling wordt meestal overgelaten aan de huisarts of een EHBO’er. In de meeste gevallen hoeven patiënten uit deze groep het ziekenhuis niet te bezoeken.

T4: onbehandelbaar

Gewonden die in categorie T4 belanden zijn helaas niet meer te redden. Bijvoorbeeld omdat de ademhaling niet vrijgemaakt kan worden of de bloedsomloop niet meer op gang gebracht kan worden. Een andere reden om in groep T4 te belanden kan zijn dat het slachtoffer heftige bloedingen heeft die niet meer te stoppen zijn of de shock niet meer bestreden kan worden. Triage-categorie T4 komt in principe alleen voor in oorlogstijd of ten tijde van zeer grote rampen met enorm veel gewonden in zeer korte tijd. Overigens kan de T4-status ook worden toegekend aan reeds overleden patiënten.

Triage in de gewone gezondheidszorg

Ook in de standaard gezondheidszorg, bijvoorbeeld bij de huisarts, wordt het woord triage gebruikt. Hier is de betekenis van van triage anders, triage geeft hier antwoord op de vraag bij welke zorgverlener de patiënt het best kan aankloppen. Het doel van de triage is om de zorgverlening effectief en efficiënt te laten functioneren, de zorgkwaliteit te handhaven en de (steeds verder toenemende) drukte in goede banen te leiden. De triagist doet onderzoek en stelt de patiënt verschillende vragen om te achterhalen hoe urgent de klachten zijn en hoe ernstig het ziektebeeld is. Afhankelijk van het onderzoek bepaalt de triagist welke zorgverlener er wanneer moet worden ingeschakeld en voor welke duur. Soms is het nodig om ook de zorgverlener zelf onderzoek te laten doen om het vervolgtraject in kaart te brengen. De triage kan in eerste instantie worden gedaan door bijvoorbeeld een huisarts of zijn/haar assistent(e).

Omgekeerde triage

Bij extreem grote rampen kan er ook aan omgekeerde triage worden gedaan: de lichtgewonden worden dan juist als eerst geholpen. Wanneer het lichtgewonde slachtoffer is ‘opgelapt’ kan hij/zij namelijk direct worden ingezet om te helpen bij het behandelen en verzorgen van de zwaargewonde slachtoffers.

Ontstaan van triage

De Franse chirurg Dominique Jean Larrey, dienend in het leger van Napoleon, pleegde als eerste triage. Dat was toen een vernieuwend concept, voordat Larrey dit triageproces introduceerde werden gewonde soldaten namelijk op rang geholpen. Het kon dus gebeuren dat een zwaargewonde lager geplaatste soldaat overleed omdat de artsen eerst bezig waren met de gebroken arm van een generaal. In de Eerste Wereldoorlog werd voor het eerst op grote schaal triage gepleegd, de artsen deelden de slachtoffers toen in drie verschillende categorieën in: onbehandelbaar, ter plekke behandelen en naar het ziekenhuis brengen.

Het woord triage: etymologie

Triage is een Frans woord, het komt van trier wat sorteren of rangschikken betekent. Hieraan ligt het middeleeuwse tritare ten grondslag, dat wrijven of dorsen betekent. Het middeleeuwse tritare is weer ontstaan uit het Latijnse terere, wat ook (stuk)wrijven of dorsen betekent. Een andere verklaring is dat triage te maken heeft met het Latijnse woord voor drie, tri. Tri zou hier slaan op het onderverdelen in drie verschillende categorieën, zoals dit werd toegepast in de Eerste Wereldoorlog.

Triage als voornaam

In Frankrijk is Triage een vrij populaire naam. De voornaam is zowel voor jongens als meisjes geschikt, al wordt de naam in Frankrijk vooral als meisjesnaam gebruikt.